លោកសេង និល ៖ ពីអ្នកប្រម៉ាញ់ក្លាយទៅជាអ្នកការពារសត្វព្រៃដ៏សកម្មម្នាក់
ថ្ងៃ អង្គារ, 4 កក្កដា, 2017មានអាយុ៣៣ឆ្នាំ លោក សេង និល គឺជាកសិករម្នាក់រស់នៅក្នុងតំបន់ ដាច់ស្រយាលមួយ មានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងភូមិអភិវឌ្ឍន៍ ឃុំប៉ាល់ហាល ខេត្តព្រះវិហារ។ ទោះបីជាការធ្វើស្រែចំការជាសកម្មភាពចម្បងនៃការស្វែងរកប្រាក់ចំណូលគាត់នៅតែចូលទៅក្នុងព្រៃដែនជម្រកសត្វព្រៃគូលេនព្រហ្មទេពដើម្បីប្រមូលបន្លែ ផ្លែឈើព្រៃ និងអនុផលព្រៃឈើផ្សេងទៀតដើម្បីចិញ្ចឹមគ្រួសាររបស់គាត់ដែលមានសមាជិកចំនួន០៧នាក់ និងដើម្បីរកប្រាក់ចំណូលបន្ថែម។
លោកសេង និល បានប្រាប់ថា៖ “ពីដើមឡើយ ខ្ញុំមិនធ្លាប់ដឹងទេថាសត្វព្រៃមានសារៈសំខាន់ និងត្រូវ ការពារ។ អ្វីដែលខ្ញុំដឹងគឺពួកវាអាចជាម្ហូបសម្រាប់គ្រួសារខ្ញុំ ឬក៏អាច យកទៅលក់ដើម្បីរកប្រាក់។ ខ្ញុំធ្លាប់បរបាញ់សត្វព្រៃដូចជា ជ្រូកព្រៃ ឈ្លូស ត្រកួត និងសត្វស្លាបជាច្រើនផ្សេងទៀត។”
ធ្លាប់តែជាអ្នកប្រម៉ាញ់សត្វព្រៃ និងមិនធ្លាប់យល់ពីសារៈសំខាន់នៃសត្វព្រៃនោះទេ ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំ២០១៣លោក សេង និល ដែលមានកូន៥នាក់ក្នុងបន្ទុក បានចូលរួមវគ្គបណ្តុះបណ្តាលលើកកម្ពស់ការ យល់ដឹងសហគមន៍ រៀបចំដោយអង្គការសមាគមអភិរក្សសត្វព្រៃ (WCS)។ នៅទីនោះហើយដែល អតីតប្រមាញ់ដ៏ចំណានរូបនេះ ផ្តើមស្វែងយល់អំពីសារៈសំខាន់ព្រៃឈើ និងសត្វព្រៃ។ ហើយក្រោយមក បុរសវ័យ៣៣រូបនេះបានឈប់បរបាញ់សត្វព្រៃ។
អ្វីៗបានប្រែប្រួល១៨០ឌឺក្រេ ព្រោះតែអង្គការWCS បានប្រាប់លោកនិងអ្នកភូមិម្នាក់ទៀតពីវត្តមានសំបុកសត្វក្រៀលដែលក្រុមល្បាតសហគមន៍បានប្រទៈឃើញនៅជិតស្រែរបស់លោក។ នៅពេលនោះហើយដែលលោកបានក្លាយជាអង្គរក្សការពារយាមកាមសំបុកសត្វក្រៀលដោយអង្គការបានផ្តល់នូវប្រាក់លើកទឹកចិត្តជាការតបស្នង។
លោក សេង និលដែលមានសម្បុរខ្មៅ និងសក់វែងបានបញ្ជាក់ថា៖ “ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ពួកយើងបានយាមសំបុកក្រៀលនោះទាំងថ្ងៃទាំងយប់ដើម្បីកុំឲ្យមានការយារយី និងរំខាន ផ្សេងៗ។ ពួកយើងប្តូរវេណគ្នាយាមរៀងរាល់មួយសប្តាហ៍ម្តងដោយអង្គុយយាមនៅឆ្ងាយពីសំបុក ហើយខ្ញុំក៏បានប្រាប់អ្នកភូមិផ្សេងទៀតកុំមកជិតសំបុកវាជៀសវាងការរំខានផ្សេងៗ។
នៅពាក់កណ្តាល ខែកញ្ញា ប្រហែលជាង០១ខែក្រោយពេលយាម ពងសត្វក្រៀលនោះបានញាស់ ហើយប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយ មកកូនក្រៀល និងមេបាលរបស់ពួកវាបានដើរចេញពីសំបុក។
លោកបន្តនិយាយដោយទឹកមុខញញឹមថា៖ “ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សប្បាយត្រេកអរដែលបានបំពេញការងារដោយជោគជ័យ និងបានឃើញកូនសត្វក្រៀលនោះដើរចេញពីសំបុក។ ខ្ញុំមិនចាំបាច់បរបាញ់សត្វព្រៃ ឬក៏ប្រមូលពងវាដើម្បីលក់ឡើយ ខ្ញុំអាចរកប្រាក់ចំណូលពីការការពារសំបុកពងកូនរបស់ពួកវាបាន។ ខ្ញុំតែងអប់រំកូនៗកុំឲ្យបរបាញ់សត្វព្រៃ ហើយជួយគ្នា ការពារពួកវាពីព្រោះសត្វព្រៃឥឡូវនេះកម្រណាស់ និងជិតផុតពូជទៀតផង។”
សម្រាប់អ្នកឃុំ ប៉ាលហាល ខេត្តព្រះវិហាររូបនេះ នៅពេលបានក្លាយជាអ្នកការពារសត្វព្រៃយ៉ាងដូចនេះ លោកពិតជាសប្បាយចិត្តក្នុងនាមជាអ្នកការពារសត្វព្រៃម្នាក់ ហើយពេលនេះលោក ក៏មានមោទនភាពចំពោះអ្វីដែលខ្លួនបានធ្វើ ព្រោះថាវាគឺជាការផ្តល់ប្រយោជន៍ដល់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ៕
កែសម្រួលដោយ៖ ស៊ុន មេសា
ដកស្រង់ចេញពី៖ WCS Cambodia, https://cambodia.wcs.org/
