ជីវៈចម្រុះនិងធម្មជាតិមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ជីវិតនៅលើផែនដី

ប៉ុន្តែយើងកំពុងបំផ្លាញជីវៈចម្រុះក្នុងអត្រាគួរឱ្យបារម្ភមួយ។ ជីវៈចម្រុះ១លានប្រភេទកំពុងស្ថិតក្នុងហានិភ័យនៃការផុតពូជ ហើយផ្ទៃដី២ពាន់លានហិកតាត្រូវបានបំផ្លាញជារៀងរាល់ឆ្នាំ។

ពេលយើងជួយធម្មជាតិ គឺជួយខ្លួនឯង។ យើងត្រូវមានភាពជាអ្នកដឹកនាំក្លាហាន និងសកម្មភាពចាំបាច់ដែលបញ្ឈប់ការបំផ្លិចបំផ្លាញធម្មជាតិ។ ប្រព័ន្ធស្បៀងនិងកសិកម្ម ក៏ដូចជារបបអាហារ ត្រូវតែមាននិរន្តរភាព។ ត្រូវពង្រីកកិច្ចខំប្រឹងប្រែងអភិរក្សនិងស្ដារឡើងវិញជុំវិញពិភពលោក។ ដំណោះស្រាយលើធនធានធម្មជាតិអាចជួយកាត់បន្ថយការបំភាយឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់មួយភាគបី ព្រមជាមួយអត្ថប្រយោជន៍ផ្សេងទៀត។

ជំងឺកូវីដ-១៩ គឺជាការដាស់តឿនសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ ទសវត្សរ៍ខាងមុខគឺជាចំណុចសំខាន់។ បើយើងធ្វើសកម្មភាពពេលនេះ យើងអាចធានាបាននូវអនាគតល្អសម្រាប់មនុស្សនិងភពផែនដី។ ពេលដែលយើងរួចផុតពីជំងឺរាតត្បាត យើងអាចងើបឡើងវិញ និងធ្វើការឆ្ពោះទៅរកភាពធម្មតាថ្មីមួយដែលមនុស្សទាំងអស់អាចរស់នៅដោយសុខដុមរមនាជាមួយធម្មជាតិ។

បកប្រែឯកសារៈ លោក ទូច វីណា

សម្រួលអត្ថបទៈ លោក ខ្វៃ អាទិត្យា